ای گلستان جمالت در کمال از هلالی جغتایی غزل 404

1 ای گلستان جمالت در کمال خرمی عالم از ناز تو پر شد، نازنین عالمی

2 خرمن آدم چو بهر دانه ای بر باد شد چون کند با دانه خال تو مسکین آدمی؟

3 مرده صد ساله را در یک نفس جان میدهی با تو کی باشد مسیحا را مجال همدمی؟

4 سینه را گفتم که: بی غم شو، دل غمناک گفت: با غمش جایی که من باشم چه جای بی غمی؟

5 گر هلالی از درت محروم شد تدبیر چیست؟ در حریم آن حرم کس را نباشد محرمی