گلستان را سرو نوخیز قدش از سلیم تهرانی غزل 541

1 گلستان را سرو نوخیز قدش آباد کرد فتنه را شاگردی مژگان او استاد کرد

2 بس که مرغان چمن از دام او ترسیده اند سرو را قمری خیال سایه ی صیاد کرد

3 جای ماتم نیست چون روز شهادت می رسد عید قربان است، می باید مبارکباد کرد

4 می کنم چندان که فکر آشنایان وطن نیست در یادم کسی کو را توانم یاد کرد

5 از خس و خاری که بلبل را ز گل در دل شکست آشیانی می تواند بهر خود آباد کرد

6 بر ورق صد صورت شیرین کشم هردم سلیم عشق در دستم قلم را تیشه ی فرهاد کرد