1 گو چه کم آیدت زسلطانی گر عنان سوی ما بگردانی

2 شوکت سلطنت نیفزاید دل درویش اگر برنجانی

3 گر دل و دین بباختم چه عجب نیست در عاشقی پشیمانی

4 نرخ حلوا مگر زیاده شود دامن ار بر مگس نیفشانی

5 اینچنین چشم پرفسون که تر است گر بود کوه آتش بجنبانی

6 توو پاکیزه دامنی در حسن من و در عشق پاکدامنی

7 گر فلاطون روزگاراستی که بدرمان عشق درمانی

8 بوی زلف تو آید از دودم گر چو عودم شبی بسوزانی

9 تو چو شیرینی و منم فرهاد قصه از این و آن چه میخوانی

10 گو سگی هم در این سرا باشد چندم از خیل خویش میرانی

11 تا که زلف تو جان آشفته است نشود فارغ از پریشانی