از بادهٔ لاله تو چو در از محتشم کاشانی غزل 257

1 از بادهٔ لاله تو چو در ژاله می‌رود خون قطره قطره در جگر لاله می‌رود

2 چشم تو هندوییست که پنداری از خطا صد ترک تند خوش به دنباله می‌رود

3 از خشگ سال ناز جهان می‌شود خلاص سال دگر که ماه تو در هاله می‌رود

4 زین بادهٔ دو ساله که می‌آورند باز ناموس زهد زاهد صد ساله می‌رود

5 از شکر نی قلمم هردم از عراق صد کاروان قند به بنگاله می‌رود

6 زیبا عروس جمله اندیشه‌ام به کار بی‌مشتری فریبی دلاله می‌رود

7 شب محتشم چو می‌کند آهنگ نوحه ساز تا روز از زمین به فلک ناله می‌رود