1 خدایگان صدور زمانه، مجد الملک زهی متابع درگاه تو سپهر برین

2 توئی که انجم و افلاک را ز رفعت و قدر ملازم در جاه و جلال تست چنین

3 که سر ز خط تو برداشت چو نقلم که بنانت باب تیره فرودش نبرد خوار و حزین

4 چو روزگار که مقصود جنبش فلک اوست نهاد بر خط امرت باختیار جبین

5 عجب نباشد اگر لاجورد گردون را قضا بخاتم امر تو در کشد چو نگین

6 بمسند تو که تعظیم دین و دولت ازوست که سعد چرخ که در سیر اوست دولت و دین

7 اگر ز چنبر حکم تو بگذرد چو رسن سیاست تو بچاهش فرو برد بزمین

8 ز بحر موج ضمیرم کنار بحر محیط شود چو دامن مدح تو پر ز در ثمین

9 مرا چو مرشد عقل اندرین تمنا دید که بود بر سر راهم چو چشم حادثه بین

10 چه گفت، گفت که دست از رکاب خواجه مدار که اهل فضل و هنر را هم اوست حبل متین

11 همیشه تا نبود بی زمین نظام جهان همیشه تا نبود بی مکان قرار مکین

12 ترا و نسل ترا باد در زمان و مکان خدای عزوجل ناصر و مغیث و معین