بار خدایا به فضل بندهٔ از انوری ابیوردی مقطع 412

1 بار خدایا به فضل بندهٔ خود را گر بتوانی فرست پارهٔ باده

2 زان می آسوده کز پیاله بتابد چون ز بلور سپید بسد ساده

3 زانکه بدو تند کره رام توان کرد زانکه ازو گردد ایستاده فتاده

4 زانکه مرا کره‌ایست تند و زنخ سخت سرکش و بدخو میانهٔ گله‌زاده

5 بنده بدو جز به می سوار نگردد ور نبود می بماند بنده پیاده