1 خدایگانا! معلوم رای روشن تست خلوص بندگی و شرط نیک خواهی من

2 من آن کسم که مرا آن محل و مرتبه نیست که کار ملک نکو گردد از تباهی من

3 من آن گدای سخن پیشه ام که وقت سخن زنند اهل سخن لاف پادشاهی من

4 به جان مدح توام زنده و ز روی قیاس سجل مدح ترا در خورد گواهی من

5 چو شب سیاهم از اندوه و چشم می دارم که صبح عدل تو زایل کند سیاهی من

6 روا مدار که عازج شوند ماهی و مرغ بر اشگ گرم و دم سرد صبحگاهی من

7 دهان به روزه و لب برثنای تو، مپسند ز دیده تر شده رخسارگان کاهی من

8 مرا بخوان و گناهی مدان که معلوم است همه جهان را احوال بی گناهی من