خدا راای صبا از من دعائی از اسیری لاهیجی غزل 485

1 خدا راای صبا از من دعائی ببر پیش جفاجو بیوفائی

2 بگو با عاشق مهجور زارت چنین بی رحم و ناپروا چرائی

3 بگفت و گوی بدگویان حاسد چرا بیگانه گشتی ز آشنائی

4 ترا آرام بی ما هست، لیکن مرا بی تو قراری نیست جائی

5 شدم لایعقل از حیرت که دایم در آغوش منی و ز من جدائی

6 چو پیدا گشت نام عشق و عاشق نیم یکدم بعشقت بی بلائی

7 اسیری او سر وصلت ندارد ازآن در دست هجران مبتلائی