خدا را، ای مذکر، رحم فرما از قاسم انوار غزل 11

1 خدا را، ای مذکر، رحم فرما ز حد بگذشت سرمای تو بر ما

2 زهر جا، هر که پرسد منزل اوست همه جا گو، همه جا گو، گو همه جا

3 شدم مفتون زلفش، تا چه زاید از ان زلف سیه، «اللیل حبلا»

4 اگر نوشیده ای، خوش باد وقتت می صافی ز جام حق تعالا

5 ز جام شوق او مستیم و خوشحال تتن تن، تن تتن، تن تن، تلالا

6 ز خود بگسل، بدو پیوند، کینست بدین ما تبرا و تولا

7 چها میگوید آن صوفی خود کام؟ تعجب مانده ام باری در آنها

8 نصیبت چون ز جام عاشقان نیست برو باده مپیما، باد پیما

9 چو قاسم از وجود خویشتن رست شرابش ناب شد، جامش مصفا