1 خدای داند کز غم چگونه رنجورم غمان گیتی گنج است و من چو گنجورم

2 چو زیر طنبور از غم همی بنالم زار بدل ز شادی و خوشی تهی چو طنبورم

3 بشهرهای خراسان و شهرهای عراق چو آفتاب زرافشان عزیز و مشهورم

4 بشهر خویش دخیلم بحال خویش ذلیل از آن چنینم کز شاه خویشتن دورم

5 از آن گهی که ز من دور گشت سایه مبر بچشم یاران چون مزد خورده مزدورم

6 بگاه میر مرا امر بود بر همه شهر کنون بپیش یکی هفت ساله مامورم

7 شده چو خانه زنبور با غم از ترکان همی خلند بفرمانها چو زنبورم