1 الهی زفضلت نباشد بدیع خطاهای ما در پذیر از شفیع

2 الهی معوّل به طاعت نه‌ایم ولی نا امید از شفاعت نه‌ایم

3 الهی به انفاس پاکان خاص ز ادناسِ نفسِ بهیمی خلاص

4 عنان عنایت ز ما بر مپیچ که ما جمله هیچیم و کم تر زهیچ

5 مرا ای همه تو، ز من دوردار وگر زلّتی رفت معذور دار

6 خلاصم ده از ورطه حرص و آز مران بر زبانم محال و مجاز

7 ببخشای برعجز و بی‌چارگیم برون آور از خود به یک بارگیم

8 مکن بی‌نصیبم ز فضل عمیم ز خلقم امان ده به امید و بیم

9 درونم چنان پر کن از حُبّ آل که در وی نگنجدد گر قیل و قال

10 بدیشان نمودی ره از بدوِ کُن معادم به مِن بَعْضِها بَعض کُن

11 که‌ام من چه دارم تو داری تویی الاهی پناه نزاری تویی

12 تویی پای‌مرد و تویی دست گیر ببخشای و رحمت کن و در پذیر