الاهی سینه‌ای ده از وحشی بافقی فرد و شیرین 1

1 الاهی سینه‌ای ده آتش افروز در آن سینه دلی وان دل همه سوز

2 هر آن دل را که سوزی نیست، دل نیست دل افسرده غیر از آب و گل نیست

3 دلم پر شعله گردان، سینه پردود زبانم کن به گفتن آتش آلود

4 کرامت کن درونی درد پرورد دلی در وی درون درد و برون درد

5 به سوزی ده کلامم را روایی کز آن گرمی کند آتش گدایی

6 دلم را داغ عشقی بر جبین نه زبانم را بیانی آتشین ده

7 سخن کز سوز دل تابی ندارد چکد گر آب ازو، آبی ندارد

8 دلی افسرده دارم سخت بی نور چراغی زو به غایت روشنی دور

9 بده گرمی دل افسرده‌ام را فروزان کن چراغ مرده‌ام را

10 ندارد راه فکرم روشنایی ز لطفت پرتوی دارم گدایی

11 اگر لطف تو نبود پرتو انداز کجا فکر و کجا گنجینهٔ راز

12 ز گنج راز در هر کنج سینه نهاده خازن تو سد دفینه

13 ولی لطف تو گر نبود، به سد رنج پشیزی کس نیابد ز آنهمه گنج

14 چودر هر کنج، سد گنجینه داری نمی‌خواهم که نومیدم گذاری

15 به راه این امید پیچ در پیچ مرا لطف تو می‌باید، دگر هیچ