خدایا چون مرا در عاشقی از سلیم تهرانی غزل 906

1 خدایا چون مرا در عاشقی ارشاد می‌دادی چه می‌شد اندکم گر بی‌وفایی یاد می‌دادی

2 به کارم این گره چون می‌زدی، ای کاش همچون تیر سرانگشت مرا هم ناخن فولاد می‌دادی

3 به هنگام رهایی، عذر بی‌تابی بخواه ای دل که گاهی با صفیری زحمت صیاد می‌دادی

4 به تکلیفم اگر سوی چمن می‌بردی ای همدم مرا از ضعف همچون بوی گل بر باد می‌دادی

5 زمین گیری سلیم از ضعف پیری، یاد ایامی که جست و خیز در صحرا به آهو یاد می‌دادی