هر دم ز برم رخت از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 847

1 اومید آدمی بوصالت نمی رسد اندیشۀ خرد بکمالت نمی رسد

2 می گفت دل حدیث وصال تو ، عقل گفت: خاموش، این حدیث محالت نمی رسد

1 گفتم که مرا بر تو ببوسی نازست گفتا که زرت چاره اراینت آزست

2 گفتم: نه تو دانی که مرا زر نبود گفتا که برو ، اوام را در بازست

1 ای روی تو آرزوی دل‌ها شادیّ غمت به روی دل‌ها

2 ای حلقۀ زلف تو همیشه آشفته ز گفت‌وگوی دل‌ها