برو ایدوست مپندار از ابن یمین فریومدی قطعه‌ 246

1 برو ایدوست مپندار که اندر همه عمر از خط و شعر ترا هیچ گره بگشاید

2 شعر و خط نیست متاعی که بهائی آرد با تو گویم که چرا تا عجبت ننماید

3 مصطفی از همه کس بود بدان قادرتر کین و آنرا به بنان و به بیان آراید

4 لیک آن هر دو پسندیده رایش چو نبود ننگش آمد که بدان دست و دهن آلاید

5 گر تو از امت اوئی چه روی راه خلاف بر مگرد از رهش ار ملک دو کونت باید