می‌دهد سیل سراغ ره ویرانهٔ از سلیم تهرانی غزل 43

1 می‌دهد سیل سراغ ره ویرانهٔ ما چون صدف در بغل موج بود خانهٔ ما

2 چوب گل بهر دوا در همه گلزار نماند بلبلان را چه بلایی شده دیوانهٔ ما!

3 در میان دل و او نسبت نزدیکی هست شمع از موم خود انگیخته پروانهٔ ما

4 بی‌قراران تو در خاک نگیرند آرام در طلب توشه کش مور بود دانهٔ ما

5 چیست این مستی منصور، ندانیم سلیم جرعه‌ای بیش نخورده‌ست ز پیمانهٔ ما