1 به مردم عرض جمعیت کن از ایشان دگر بستان مقامرخانه است آفاق، زر بنما و زر بستان

2 کسی چون مرغ بسمل چند برآهنگ غم رقصد؟ بیا مطرب زمانی دف ز دست نوحه‌گر بستان

3 به شیرین می‌کند عرض لباس عاریت خسرو تو هم ای کوهکن از بیستون تیغ دگر بستان

4 به این مضمون نویسد نامه دایم پیر کنعانی به یوسف، کز زلیخا دادم ای چشم پدر بستان

5 تو از ایران سلیم و ما ز ملک هند می‌آییم اگر مشتی نمک داری بده، از ما شکر بستان