1 بده به یار می خوش گوار شورانگیز عقیق‌رنگ، معنبر نسیم، مشک آمیز

2 زمانه بر روش دور خویش می‌گردد نه سازگاری او معتبر بود نه ستیز

3 گرت به دوست تقرب خوش آمد از خود دور وگر به عشق تعلق کنی ز عقل گریز

4 شراب تلخ حرام است بی لب شیرین حلال‌خواره ازین هر دو کی کند پرهیز

5 بلی جواب دهد گر کسی سؤال کند ز استخوان بریزیده ی ملک پرویز

6 بیار خاک و در آن دیدهٔ مقلّد پاش بیار آب و بر این سینهٔ پرآتش ریز

7 به خودپرست که می‌گوید از ره شفقت که از سر هبل و لات درگذر برخیز

8 بخور که فردا آسان‌ترت بود ز امروز اگر به تقدمه ادمان کنی در آتش تیز

9 ز پای خنب نزاری دگر مشو غایب که حالیا به ازین نیست هیچ دست‌آویز