ساقی بده پیمانه‌ای زآن می که از رهی معیری غزل 3

1 چرا چو شادی از این انجمن گریزانی ؟ چو طاقت از دل بی‌تاب من گریزانی ؟

2 ز دیده‌ای که بود پاک‌تر ز شبنم صبح چرا چو اشک من ای سیم‌تن گریزانی ؟

1 تو ای آتشین زهره کز تابناکی فروزان کنی بزم چرخ کهن را

2 برون افکنی از پی دل‌فریبی از آن نیلگون جامه، سیمینه‌تن را

1 ز گرمی بی‌نصیب افتاده‌ام چون شمع خاموشی ز دلها رفته‌ام چون یاد از خاطر فراموشی

2 منم با ناله دمسازی به مرغ شب هم‌آوازی منم بی‌باده مدهوشی ز خون دل قدح نوشی

1 شب این سر گیسوی ندارد که تو داری آغوش گل این بوی ندارد که تو داری

2 نرگس که فریبد دل صاحب‌نظران را این چشم سخنگوی ندارد که تو داری

1 آسودگی از محن ندارد مادر آسایش جان و تن ندارد مادر

2 دارد غم و اندوه جگرگوشه خویش ورنه غم خویشتن ندارد مادر