گیتی بهشت وار از حکیم نزاری قهستانی غزل 776

1 گیتی بهشت وار شد از روزگارِ گل در باغ بشکفید رخِ چون نگارِ گل

2 شد زاغ چون عطارد در باغ سوخته تا شد پدید چهرۀ خورشیدوارِ گل

3 گل جامه چاک زد چو بشد نرگس از چمن گویی بشد ز فرقتِ نرگس قرارِ گل

4 مانَد به چنگِ ساخته اکنون نوایِ مرغ ماند به عودِ سوخته اکنون بخارِ گل

5 گر خواست دارِ باده بود طبعِ ما کنون زیرا که بلبل است کنون خواست دارِ گل

6 در خانه گر کنیم کرانه کنون رواست زیرا که جایِ ما نشود جز کنارِ گل

7 در بوستان کنیم به دیدارِ دوستان تن ها فدایِ باده و دل ها نثارِ گل

8 اکنون که روزگار نزاری به کام ماست نتوان گذاشت جز به طرب روزگارِ گل