غلام همت آنم که از ابن یمین فریومدی قطعه‌ 321

1 غلام همت آنم که همچو باد سحر ز بار معصیت خود چو بید میلرزد

2 بگوی زاهد مغرور را که مدت عمر برسم اهل ریا طاعتی همی ورزد

3 که بیش رنجه مدار و مرنج بهر جنان که دیده ئی پس مردن ز خاک سر بر زد

4 بخاکپای قناعت که نزد ابن یمین جهان به رنجش آزاده ئی نمیارزد