مرا از آینهٔ سخت روی سخت از سلمان ساوجی غزل 224

1 مرا از آینهٔ سخت روی سخت آید که در برابر روی تو روی بنماید

2 چو شانه دست به دندان اگر برم شاید که شانه در سر زلف تو دست می‌ساید

3 لطیفه‌ایست دهان تو تا که دریابد دقیقه‌ایست میان تو تا که بگشاید

4 عروس گل ز جمال تو چون خجل نشود سپیده دم که به گلگونه رخ بیاراید

5 سر مراز سعادت به دولت عشقت جز آستان درت هیچ در نمی‌باید

6 عروس خاطر سلمان که با لبت پیوند کند هر آیینه زین گونه گوهری زاید