مستم کن و هرچه هست بستان و برو از اوحدالدین رباعی 77

1 من گرچه سزای راه درگاه نیم جز بر در سایهٔ هوالله نیم

2 چون من توام و تو من، توام راه نمای تو آگهی از من و من آگاه نیم

1 با قوّت پیل مور می باید بود با ملک دو کون عور می باید بود

2 این طرفه تر است حال هر بی ادبی می باید دید و کور می باید بود

1 حُسنی که گواه صنع معبود بود چون حسن بتم زلطف موجود بود

2 رو بر در او ایاز می باش مُدام تا عاقبت کار تو محمود بود