زن گش (‌بکر) از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 103

1 خوشا بهارا خوشامیا خوشا چمنا خوشا چمیدن بر ارغوان و یاسمنا

2 خوشا سرود نوآئین و ساقی سرمست که ماه موی میان است و سر و سیم تنا

1 شاد شد دوش ز دیدار من آن ترک پسر من ازبن شادکه او برده مه روزه به سر

2 من کمان کردم کز روزه تبه گردد و زار آن رخ روشن وآن دولب چون لالهٔ تر

1 شکست دستی کز خامه بی‌نگار آورد نگارها ز سرکلک زرنگار آورد

2 شکست دستی کاندر پرند روم و طراز هزار سحر مبین هردم آشکار آورد