1 گرش این جفاست امسال، همان بیار گویم سخنی که پاس یاری نگذاشت پار گویم

2 نشود دریغ یک دم تهی از رقیب بزمت که غم نهانی خود، بتو آشکار گویم

3 ننشست روز وعده نفسی و، رفت عمدا نگذاشت سرگذشت شب انتظار گویم

4 بودم فزون ز عالم، غم روزگار؛ اما غم یار کی گذارد؛ غم روزگار گویم؟!

5 گله ها که از تو دارم، مه من نگفتنم به چو تو نشنوی چه حاصل که هزار بار گویم؟!