1 گر به ظاهر کسی از قید جهان آزاد است نیست بی مصلحتی، این روش صیاد است

2 چه توان کرد، هنر قسمت ما شد ز جهان برطرف کی شود آن عیب که مادرزاد است

3 گر نمیرم، همه شب شمع صفت می میرم مرگ چون خواب، من سوخته را معتاد است

4 سست بنیاد بود ظلم، ز هم خواهد ریخت چون زره، خانه ی زنبور گر از فولاد است

5 از کسانی که به باغ آمد و رفتی دارند خانه خواهی که مرا هست، همین صیاد است

6 ترک شغل هوس از عشق دلم کرد سلیم نکند بی ادبی طفل چو با استاد است