گر در نظر خویش حقیری، از باباافضل کاشانی رباعی 166

1 اندر ره حق تصرف آغاز مکن چشم بد خود به عیب کس باز مکن

2 سّر همه بندگان خدا می داند در خود نگر و فضولی راز مکن

1 خود را به عقل خویش یکی بر گرای، خود تا چیستی و چندی؟ ای مرد پر خرد

2 جانی؟ تنی؟ چه گوهری از گوهران، همه؟ کار تو دادن است ز هر کار، یا ستد؟

1 تا حا و دو میم و دال نامت کردند عرش و فلک و کعبه مقامت کردند

2 اکنون که به رهبری تمامت کردند سرتاسر آفاق به نامت کردند