گر دل بوفای تو هبا داشتمی از قطران تبریزی رباعی 145

1 مرادی رسول آمد از نزد یارا که نز یار یادآوری نزد یارا

2 دیار تو اینجاست لیکن تو گفتی که دائم دیارم بود نز یارا

1 بوصل اندرون یافتم کام خویش رهاندم ز دام غم اندام خویش

2 نشستم چنان چون همی خواستم به آرام دل با دلارام خویش

1 نگار ناردانی لب بهار نارون بالا میان لاله نعمان نهفته لؤلؤ لالا

2 دلش یکتائی اندر مهر و بالا چون دلش یکتا بدان بالای یکتائی مرا درد دو تا بالا