گر باده (با) مشافهه دوستان از ادیب صابر غزل 5

1 گر باده (با) مشافهه دوستان خوش است جای چمانه بر چمن بوستان خوش است

2 گلهای بوستان چو رخ دوستان ماست پس بوستان ما زرخ دوستان خوش است

3 گیتی جوان شد از سر و پیری گرفت می مجلس به زیر سایه سرو جوان خوش است

4 هم ابر درفشان شد و هم باغ گلفشان این گلفشان به صحبت این درفشان خوش است

5 گر جام می به دیده خوش آید شگفت نیست در جام می لطافت جان است و جان خوش است

6 بلبل حکایت گل و مل خوش کند همی او را زبهر این دو حکایت زبان خوش است

7 خوش دار دل به عشرت و شادی که در جهان تا ما خوشیم و عشرت ما خوش جهان خوش است