گر به جانی می فروشد از جهان ملک خاتون غزل 841

1 گر به جانی می فروشد وصل خویش من ندارم نیم جانی نیز بیش

2 گر قبولش می کند قربان کنم من دریغ از وی ندارم جان خویش

3 مرهمی نه بر دل مسکین من کز غم هجران دلی داریم ریش

4 چون دلم ریشست در هجران تو بر سر ریشم مزن زنهار نیش

5 دل چو می دارم به عشقت دلبرا آیت هجران تو خواندم ز پیش

6 من ندارم خویش و گر باشد یقین رحمت بیگانه به باشد ز خویش

7 کیشم آن باشد که قربانش شوم برنگردد تا جهان باشد ز کیش