گر پا نهی ز لطف به مهمانسرای از محتشم کاشانی غزل 386

1 گر پا نهی ز لطف به مهمانسرای دل پیش تو جان به پیشکش آرم چه جای دل

2 بهر گذار کردنت از غرفه‌های چشم درها گشاده بر حرم کبریای دل

3 بنای صنع بهر تو نامهربان نهاد از آب و خاک مهر و محبت بنای دل

4 تا شد نگارخانهٔ چشمم تهی ز غیر پیدا شد از برای تو جائی ورای دل

5 بنشین به عیش و ناز که از نازنین بتان مخصوص توست خانه نزهت فزای دل

6 از بهر ذکر خلوتیان کرده محتشم وصف تو را کتابه خلوت سرای دل