گر کان نمک خواهی لعل نمکینش از فروغی بسطامی غزل 427

1 گر کان نمک خواهی لعل نمکینش بین اقلیم ملاحت را در زیر نگینش بین

2 جان بر لب مشتاقان دور از لب او بنگر لب تشنه جهانی را از ماه معینش بین

3 ای دل چو خطش سر زد پیوند از او مگسل یک چند چنان دیدی یک چند چنینش بین

4 از قهر دل آزارد، وز لطف بدست آرد در شیوهٔ دلداری آتش نگر، اینش بین

5 هر گوشه کمین کرده ابروی کاندارش در صید نظربازان بگشاده کمینش بین

6 تا پاک بسوزاند خشک و تر عالم را با چهرهٔ زور آور بازوی سمینش بین

7 خوبان همه از مهرش مهری به جبین دارند خورشید صباحت را طالع ز جبینش بین

8 در عقرب اگر خواهی جولان قمر بینی زلفین چلیپا را با چهره قرینش بین

9 راز همه کرد افشا، ننموده رخ زیبا هم پرده درش بنگر، هم پرده نشینش بین

10 دی ماه فروغی را سرگرم وفا دیدی از بخت سیاه امروز آماده کینش بین