گر دل ز دسته زلف تو افغان از کمال خجندی غزل 488

1 گر دل ز دسته زلف تو افغان کشیده بود عیش مکن به ناله که کژدم گزیده بود

2 هر نیش غم که خورد دل خسته آن همه از غمزه نو دید که در خواب دیده بود

3 عاشق ز چشم شوخ و چشم وفا نداشت بودش طمع بزلف تو آن هم بریده بود

4 بر لب خطت نوشته یاقوت خوانده اند آن خال نقطه از قلم او چکیده بود

5 گر باز بافت دانه خال نو مرغ جان مشمر عجب که مرغ نشاطم پریده بود

6 دیدیم باز آن رخ زیبا علی الصباح امروز صبح ما چه مبارک دیده بود

7 کرد آن نفس به جان سر و زر پیشکش کمال کآن شوخ را به دل شدگان دل کشیده بود