گر بردرت این اشک چو سیلاب از کمال خجندی غزل 1047

1 گر بردرت این اشک چو سیلاب گذشتی در کوی تو این خس هم از این باب گذشتی

2 خار مژه گر دور شدی از گذر اشک بر دیدة غمدیده شی خواب گذشتی

3 گر پیرو این اشک شدی صوفی و این آه بر روی هوا رفتی و از آب گذشتی

4 ابروی تو گر دیده شدی گوشه نشین راج از غصه و غم پشت ز محراب گذشتی

5 ان نیز گذشتی چو مگس ز آن لب شیرین گر زآنکه مگس از شکر ناب گذشتی

6 جز لاله که نمی رست کمال از ولیانکوه گر سیل سرشک تو ز سرخاب گذشتی

7 یک نامه رسیدی بنو از جانب تبریز گر یاد تو بر خاطر احباب گذشتی