گر بنالم ز دل خاره برآید ناله از جامی غزل 860

1 گر بنالم ز دل خاره برآید ناله ور بگریم ز گل تیره بروید لاله

2 گشته دنبال سفر کرده سواری ست روان اشک سرخم که بدین گونه کشد دنباله

3 آنچه در وصله نشیند به غم عشق مرا نیست غیر از دلی آن نیز به صد پرکاله

4 جان ستد نسیه که یک بوسه بها خواهم داد کی بود کی که رسد نسیه ما را حاله

5 خوردم از خال لب او به تخیل بوسی زد ز شیرینی آن بوسه لبم تبخاله

6 گر زند با لب آن غنچه دهن لاف ز لطف دهن غنچه کند پاره به دندان ژاله

7 چارده ساله مهی پنجه جامی برتافت کرد بیرون ز کفش حاصل پنجه ساله