گرت اندر صفت جن و از ملک‌الشعرا بهار قطعه 397

1 گرت اندر صفت جن و ملک هیچ شک است بین به نادان و خردمند که جن و ملک است

2 مردم نادان بر خاک بماند چون دیو وآن که آموخت خرد همچو ملک بر فلک است

3 از پی مردم عالم همه جا عائله‌هاست مردم جاهل در عائلهٔ خویش تک است

4 باغ دانایی باغی است که فردوس آنجاست چاه نادانی چاهی است که قعرش درک است

5 ملک‌ها را همه از پی درک و مدعی است ملک دانایی بی‌مدعی و بی‌درک است

6 درد بی‌علمی دردی است که درمانش نیست شاخ‌نادانی شاخی‌است که‌ بارش‌خسک است