گردون سیه دل که به کاسی ماند از مجد همگر رباعی 384

1 سپیده دم چو دمیدن گرفت بوی چمن هوا ز ژاله گهر بست بر عذار سمن

2 بت سمن بر سیماب سینه سرو آسا به کف چمانه درآمد چمان چمان به چمن

1 تا سوی تگنای دلم یافت راه دوست آن دل که توبه دوست بدی شد گناه دوست

2 یکشب نرفت بر سر کویم به رسم یاد روزی نکرد در دل ریشم نگاه دوست

1 کجائی ای رخ تو نوبهار باغ جمال کجائی ای قد تو سرو بوستان وصال

2 کجائی ای گل خندان من دراین سرفصل که باز بر گل خندان وزید باد شمال