1 باغبانا، بجهان تخم نکو باید کاشت هم از آن جنس که میکاری بر باید داشت

2 در ره درد و غمش خوار صفت می گردیم دید و دانست ولی قصه ما سهل انگاشت

3 همه در گوشه هجران متواری بودیم شوق عشاق رسید و علم عشق افراشت

4 عشق در منزل ما خیمه سلطانی زد این چنین کار عظیمست، بآسان پنداشت

5 جرعه می داد بمستان حقیقت، رندی عاقبت دل ز سر جان گرامی برداشت

6 ترک جان گفت و همه قصه سربازی کرد هرکه اوباده سودای تواندر سر داشت

7 یار در مجلس ما قصه برمزی میگفت قاسمی شیوه او دید دل از دست گذاشت