بوستان باغ بهشتست و از آشفتهٔ شیرازی غزل 809

1 بوستان باغ بهشتست و عیان می بینم نیستم آدم اگر بی تو در او بنشینم

2 هیچ دانی زچه از کف ننهم جام شراب زآنکه عکس رخ دلدار در آن می بینم

3 شدم آشفته همسایه بعشق خانه سوز امشب منم آن خس که با شعله سر هم خوابگی دارم

4 مگر دست خدا برهاندم زین آتش سوزان و گرنه من کجا آن قدرت مردانگی دارم