کمال خجندی

ز دیده در دل دیوانه رفتی از کمال خجندی غزل 1030

این شعر در دستهبندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, مینوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, مینوشی است.

غزل 1030 ام از 1252 غزلیات

خانه / کمال خجندی / غزلیات کمال خجندی / غزل شماره 1030

1 ز دیده در دل دیوانه رفتی ز منظرها به خلوت خانه رفتی

2 دلت می خواست چون گنجی روان گشت روان گشتی سوی ویرانه رفتی

3 صبا بادت بریده با بصد جا چرا در زلف او چون شانه رفتی

4 بکویش آمدن ای دل ترا ساخت که هشیار آمدی دیوانه رفتی

5 چو مور افتان و خیزان از ضعیفی سوی خالش بحرص دائه رفتی

6 در او مانده گر رفتی به کعبه ز کعبه بر در بتخانه رفتی

7 کمال از کعبه رفتی بر در بار هزارت آفرین مردانه رفتی

کمال خجندی

شعر شعر کهن غزل کمال خجندی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از کمال خجندی

1 تو خود به گوش نیاری حدیث زاری ما که در تو کار نکردست درد کاری ما

2 شنوده ام که گشودی زبان بدشنامم عزیز من چه گشاید ترا ز خواری ما

1 گر به جستن باف گشتی یار ما غیر جویانی نبودی کار ما

2 گر شدی دیدار او دیدن به خواب خواب جستی دیده بیدار ما

1 از گریه مرا خانه چشم آب گرفته است وز نه ما چشم ترا خواب گرفته است

2 دارد گرمی زلف تو پیوسته بر ابرو گونی دلت از صحبت احباب گرفته است

شاعر شعر ز دیده در دل دیوانه رفتی کمال خجندی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر ز دیده در دل دیوانه رفتی غزل است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه, می‌نوشی است.

شعربعدی

1252 / 1030

شعرقبلی

بنر