ز بس به راه تو دل بر سر دل افتاده از سعیدا غزل 124

1 لب وانشد به ذکر، ز بیم ریا مرا بر سینه بسته دست طلب در دعا مرا

2 تا همچو موج، نقش خودی را زدم بر آب در سینه داده همچو گهر بحر، جا مرا

1 روی تو چو از پیش نظر پرده برانداخت آتشکدهٔ مهر به دور قمر انداخت

2 بی روی تو هر قطرهٔ اشکی که برون شد از دل همه را دیدهٔ من از نظر انداخت

1 باعث آمدن روح به ابدان، عشق است سبب معرفت حضرت انسان عشق است

2 آفتاب از نفس صبح محبت شد گرم مرشد و پیشرو صاف ضمیران عشق است