ز بس که هجر تو لاغر میان بکاست تنم از قاآنی غزل 50

1 ز بس که هجر تو لاغر میان بکاست تنم قسم به جان تو کزین تهیست پیرهنم

2 مرا که پیش زبان دم نمی‌زند شمشیر بیا تو با دم شمشیر زن که دم نزنم

3 ز خویشتن به جهان هرکسی خبر دارد خلاف من که نباشد خبر ز خویشتنم

4 حدیث لعل تو تا بر زبان من جاریست زنند خلق شب و روز بوسه بر دهنم

5 اگر نظر بکنم بی‌تو بر شمایل غیر دو چشم خویش به انگشت خویشتن بکنم

6 اگرچه زار و ضعیفم ولی به قوت عشق به جز تو گر همه شیرست پنجه درفکنم

7 پس از هلاک تنم گر به دجله غرق کنند ز سوز آتش دل دود خیزد از کفنم

8 حدیث زلف بتان سر کنم چو قاآنی گمان برند خلایق که نافهٔ ختنم