ز روز حشر شهید ترا چه بیم از جویای تبریزی غزل 632

1 ز روز حشر شهید ترا چه بیم بود در دو لخت بهشت از دل دو نیم بود

2 به روی لالهٔ داغ درون بغلتد آه چو صحن باغ که جولانگه نسیم بود

3 کناره جوی مباش از شعار اهل کرم کز این میان چو شوی کار باکریم بود

4 کدام درد بود سخت تر ز بیدردی دل صحیح بر عاشقان سقیم بود

5 همین سلامت نفس از خدا طلب جویا که روز حشر سوال از دل سلیم بود