1 ز روی دل چه بر اهل هوس آیینه می‌داری چو گل تا چند پیش خار و خس آیینه می‌داری

2 در آن دل، ما و دشمن همنشین یکدگر گشتیم چنین باشد چو بر روی دو کس آیینه می‌داری

3 ز ذوق حسن خود چون در مقام جلوه می‌آیی چو طاووسان مست از پیش و پس آیینه می‌داری

4 به حرف هجر در وصلم ز خویش آگاه می‌سازی به روی مست از تیغ عسس آیینه می‌داری

5 ز دلتنگی برونم آر و آن گه روی خود بنما چو طوطی تا کِیَم پیش قفس آیینه می‌داری

6 ندارد مردم چشمم رمق دیگر، چرا ای دل ز عینک هر زمانش بر نفس آیینه می‌داری

7 به وصل او سلیم اظهار شوق از ابلهی باشد ز بال خود به عنقا ای مگس آیینه می‌داری