1 ز مزد بندهٔ کرپاس پوش محنت کش نصیب خواجهٔ ناکرده کار رخت حریر

2 ز خوی فشانی من لعل خاتم والی ز اشک کودک من گوهر ستام امیر

3 ز خون من چو زلو فربهی کلیسا را بزور بازوی من دست سلطنت همه گیر

4 خرابه رشک گلستان ز گریهٔ سحرم شباب لاله و گل از طراوت جگرم

5 بیا که تازه نوا می تراود از رگ ساز مئی که شیشه گدازد به ساغر اندازیم

6 مغان و دیر مغان را نظام تازه دهیم بنای میکده های کهن بر اندازیم

7 ز رهزنان چمن انتقام لاله کشیم به بزم غنچه و گل طرح دیگر اندازیم

8 به طوف شمع چو پروانه زیستن تا کی؟ ز خویش اینهمه بیگانه زیستن تا کی؟