ز دست درد مجنون‌مشربان از جویای تبریزی غزل 109

آثار جویای تبریزی

جویای تبریزی

شعربعدی

1266 / 109

شعر قبلی

خانه / آثار جویای تبریزی / دیوان اشعار جویای تبریزی / غزلیات در دیوان اشعار / غزل شماره 109

1 ز دست درد مجنون‌مشربان را در بیابان‌ها به دامن می‌رسد مانند گل چاک گریبان‌ها

2 مبادا خار خواهش دامن دل را به چنگ آرد در این گلشن به رنگ غنچه جمع آرید دامان‌ها

3 چرا شیرین نباشد گفتگوی شکرین لعلی که می‌ریزند در بزمش به ساغر شیرهٔ جان‌ها

آثار جویای تبریزی

شعر شعر کهن غزل آثار جویای تبریزی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از جویای تبریزی

1 فروغ بادهٔ لعلی برافروزد چو رنگش را نقاب از پرنیان گل سزد حسن فرنگش را

2 نگاه نازپرورد تو بر کهسار اگر افتد به چشم شوخی مژگان بود رگهای سنگش را

1 بیا از قید بیدردی دمی آزاد کن ما را ز درد ساغر غم ای محبت شاد کن ما را

2 نوشتم در وصیت نامهٔ طومار آه خود که صیدی را به خون غلطان چو بینی یاد کن ما را

1 در عشق دل چو مخزن اسرار شد مرا آئینه تجلی دیدار شد مرا

2 از بس نهان ز درد تو در گرد کلفتم رنگ شکسته رخنهٔ دیوار شد مرا

شعربعدی

1266 / 109

شعرقبلی