ز وصل و هجر خود آسایش و از فروغی بسطامی غزل 506

1 ز وصل و هجر خود آسایش و عذاب منی تویی که مایهٔ تسکین و اضطراب منی

2 دو هفته ماه و فروزنده آفتاب منی ز دفتر دو جهان فرد انتخاب منی

3 شکستگیت مباد ای نهال باغ مراد چرا که خواستهٔ دیدهٔ پر آب منی

4 ز سیل حادثه یارب خرابیت مرساد که گنج خانهٔ کنج دل خراب منی

5 من از بلای محبت چگونه پوشم چشم که از دو چشم فسونگر بلای خواب منی

6 اگر درنگ نداری به بزم من نه عجب از آن که تندتر از عمر پرشتاب منی

7 ز دستت ای غم هجران مرا خلاصی هست مگر که کیفر اعمال ناصواب منی

8 گسستگیت مباد ای شکسته زلف نگار اگر چه آفت کالای صبر و تاب منی

9 حسابت ای شب هجران به سر نمی‌آید که روزنامهٔ اندوه بی حساب منی

10 جز از لب تو فروغی حکایت نکند که زیب دفتر و آرایش کتاب منی