ز خاموشی دلم را پاس الفت از حزین لاهیجی غزل 362

1 ز خاموشی دلم را پاس الفت مدعا باشد دمی هرگز نمی خواهم دو لب از هم جدا باشد

2 نگه دارد چرا در سینه، سالک عقدهٔ دل را در آن وادی که خارش، ناخن مشکل گشا باشد

3 فرو ریزد اگر ایوان گردون، نیست پروایی خرابات ارم بنیاد ما، عالی بنا باشد

4 به جرم بت پرستی از نظر افکنده ای ما را چرا کس ای صنم این گونه کافر ماجرا باشد؟

5 حزین خسته دل را کشتی از بی‌التفاتی‌ها چرا با آشنا، کس اینقدر دیرآشنا باشد؟