ز آن شب که رخت دیده، گلت از آذر بیگدلی رباعی 125

1 پیش عذار تو، مه جمال ندارد پیش قدت، سرو اعتدال ندارد

2 هست دو تابنده رخ، چو مهر و چو ماهت مهر پی خط و مه جمال ندارد

1 شاهی تو و، شاهان جهان همچو غلامان بوسند غلامان تو را، گوشهٔ دامان

2 نالان من و، در زمزمه مرغان چمن گرد گریان من و، در قهقهه کبکان خرامان!

1 غیر، بیهوده، پی یار وفادار من است نشود یار کسی اگر یار من است

2 شب بگوشت چو رسد ناله ی مرغان اسیر ناله ی بی اثر از مرغ گرفتار من است