1 ز پند هشتمت گویم کزین پند برآید اهل دولت را دل از بند

2 مرو تا جهد داری از پی دل کزو کس را نیامد کام حاصل

3 دل از هستی خود یکباره بردار مشو سرگشته گرد خود چو پرگار

4 بپوش از مهر دوران چشم و شو شاد که خوش گفته ست این یک بیت استاد

5 همه مهری ز نادیدن بکاهد هر آنچه چش نبیند دل نخواهد

6 دل از دل بر کن و از دیده هم نیز که باشد دیده و دل، هر دو یک چیز

7 ز اول دیده را بر دوز و آنگاه ز دل بگذر که آسان می شود راه

8 به تن شو خاک و زن بر دیده ها گرد که خون از دیده و دل می خورد مرد

9 گر از جور زمان خواهی رهایی مکن با دیده و دل آشنایی

10 که مرد از این و آن سیخ تفیده گهی بر دل خورد گاهی به دیده